In november ben ik begonnen met de Taalapotheek en in februari ben ik na tien jaar gestopt met mijn werk als docente Nederlands. Ik kreeg zoveel energie van mijn werk voor de Taalapotheek dat ik alle tijd die ik, naast het moederschap, tot mijn beschikking had daarin wilde stoppen. En zo geschiedde.
Hoewel ik onwijs blij ben met de stap die ik in februari gemaakt heb, voelde ik wel dat ik mezelf wel uit het onderwijs kan halen, maar het onderwijs niet uit mij. En met het onderwijs bedoel ik het lesgeven (niet het nakijkwerk of de te volle klassen waardoor je zelden tot nooit iedereen de aandacht kunt geven die iedereen verdient): het mogen vormgeven en begeleiden van een leerproces, het enthousiasmeren van mensen wanneer het gaat om de Nederlandse taal en literatuur, het, hoe clichématig het ook mag klinken, planten van zaadjes om vervolgens die zaadjes te zien ontspruiten. Ik haal zoveel voldoening uit de momenten waarop iemand plotseling een verband ziet, iemand iets ineens vanuit een heel andere invalshoek weet te bekijken, iemand onverwacht is geraakt door een boek of gedicht, terwijl literatuur/poëzie altijd oersaai, onbegrijpelijk, tijdrovend, etc. is.
En nu is het, na tien jaar, tijd om die momenten op een andere manier te creëren dan voor de klas. Om die passie voor het overdragen van kennis, voor het planten van zaadjes tijdens inspirerende gesprekken op een andere manier in te zetten. Dat doe ik nu vanuit de Taalapotheek door het geven van workshops.
Neem een kijkje in het aanbod, zorg dat je jouw plekje bemachtigt bij de workshop die jij graag zou willen volgen en wie weet zie ik je snel! Oh en mocht je nu een lumineus idee hebben voor een Taalapotheekachtig onderwerp voor een workshop, dan mag je me dat ook zeker laten weten!