Hoewel natuurlijk ieder boek een reis op zich is, zijn er van die reizen die je langer bijblijven, meer in je losmaken dan anderen. Een reis tijdens welke je al heimwee hebt naar de bestemming nog voordat je deze goed en wel hebt verlaten, een reis waarvan je aan jezelf zweert dat je die nog een keer gaat maken. Zo’n reis vind ik De bijenkoningin van schrijfster Cristina Caboni.
De Italiaanse Angelica Senes is bijenhoedster en reist voor haar werk de hele wereld over in haar camper. Dan krijgt ze bericht dat haar peettante Margherita, de vrouw die haar alles leerde over bijen en honing, is overleden. Angelica reist terug naar Sardinië en wordt daar geconfronteerd met alles wat ze ooit achterliet: haar moeder, de geheimen van het eiland, het huis van Margherita en Nicola, de man aan wie ze als jong meisje haar hart verloor.
Ik zou nog zoveel meer over dit verhaal kunnen vertellen, zoals dat het een soort geheimzinnige structuur heeft, waardoor je stukje bij beetje en op momenten dat je het niet verwacht antwoorden op je vragen krijgt of dat het heeft gemaakt dat ik nu nóg grager (vergeef me dat ik even moest opzoeken of dit echt een vergrotende trap was) een keer honing direct uit de raat wil eten en van iedere honingsoort die aan het begin van ieder nieuw hoofdstuk genoemd wordt een potje in mijn keukenkastje wil hebben. Oké, genoeg. De rest is aan jou!
Werkt tegen: interne en externe kou, koppigheid, wantrouwen, de neiging om snel te (ver)oordelen.
Bevordert: daadkracht, het omzetten van een droom naar een plan (en nu echt!), kennis over de bijzondere wereld van bijen en honing, vrouwelijke energie.