Het is een verhaal over twee mensen. De ene keer gaat het wat meer over de een dan over de ander en andersom. Het is een liefdesverhaal en het is er geen, staat er voordat het verhaal begint. Ik wist niet dat dat kon. Dat iets wel en niet een liefdesverhaal tegelijk kan zijn. Nu weet ik het wel. Dat dat kan. Want dat is inderdaad precies wat dit verhaal is. Een liefdesverhaal. En toch ook niet.

Ik wilde steeds maar weten hoe het verder ging, hoe het zou aflopen. En toch ook niet, want dat zou betekenen dat het einde in zicht zou zijn en dat ik het op een bepaald moment zelfs uit zou hebben. Terwijl dit een verhaal moest zijn dat steeds maar doorging. Omdat dat zou betekenen dat alles nog mogelijk was. En omdat het zo hartverscheurend, poëtisch mooi is geschreven. Ik heb me meerdere keren afgevraagd hoe het toch mogelijk is dat deze woorden en zinnen, dit verhaal, in iemands hoofd kan opkomen. Het kan. Daar is dit boek het bewijs van.

Werkt tegen: bindingsangst, uitstelgedrag, het moeilijk kunnen uiten van gevoelens, levensangst, het wegduwen van mensen die om je geven (terwijl je dat zelf ook niet wilt), negatieve gedachten over jezelf.

Bevordert: het schrijven, maar toch vooral het versturen van liefdesbrieven, het uitspreken van gevoelens, een onvermoeibaar doorzettingsvermogen, terugkomen, het dicht(er)bij laten komen van mensen die overduidelijk om je geven, het eten van croissantjes, de liefde voor (Vlaamse) literatuur.