Ik heb inmiddels een heel rijtje koesterboeken. Nu is ‘De boekenapotheek aan de Seine’ aan de beurt. Naast koesterboek inmiddels ook mijn bijbel. Een boek dat zeker vijf jaar ongelezen in mijn kast heeft gestaan en ik weet nu waarom. Het kan bijna geen toeval zijn dat ik nu, nu ik mijn eigen (Taal)apotheek heb, op de uitnodiging van dit boek ben ingegaan.

Op p. 27 vertelt Jean Perdu, de protagonist, over de Duitse schrijver Erich Kästner die uit ‘de poëtische medicijnkast van zijn werken’ het boek ‘Lyrische Huisapotheek’ samenstelde. Een boek dat ‘dient als therapie voor het privéleven(…)bedoeld als middel tegen de kleine en grote moeilijkheden van het bestaan en dient ter “Behandeling van het gemiddelde innerlijke leven”.’

Het behoeft denk ik weinig uitleg dat dit boek precies was/is wat ik nodig had. Én wat dus precies mijn missie is met de Taalapotheek. Ik wil mensen troost bieden, een geluksmomentje laten ervaren, laten voelen dat ze worden gezien, dat ze mogen zijn met alles wat ze zijn. Of om met de woorden van boekapotheker Perdu te spreken: “Ik wil gevoelens behandelen die niet als lijden worden erkend en die nooit door artsen worden gediagnostiseerd. Al die kleine gevoelens en aandoeningen waar geen therapeut zich voor interesseert omdat ze te klein en te ongrijpbaar zouden zijn. Het gevoel wanneer de zomer weer ten einde loopt. (…) Of de zwaarmoedigheid op de ochtend van je verjaardag. Heimwee naar de lucht van je kindertijd. Zulke dingen.”

Dit is toch…Ik vond dit boek zo inspirerend, troostend, relativerend, verschrikkelijk (en) mooi en dat keer vijf(tig, -honderd, -miljoen). Het was de allerbeste combinatie van wat ik zo liefheb:

  • Frankrijk (Parijs en de Provence).
  • taal. Er komen allerlei prachtige woorden in voor, zoals ochtendmensentrots, vreemdelingenvertrouwen, keukentroost. En ik ben erachter gekomen dat ‘lavendelvelden’ mijn lievelingswoord is (dit is indirect, en bij dezen direct, een staande ovatie voor de vertaler van dit boek, Roelof Posthuma). 
  • boeken en hun medicinale werking.
  • de liefde.
  • het leven. Het lezen bracht me op een gegeven moment op de gedachte: ‘Met iedere nieuwe dag wordt het leven nog en steeds een beetje beter.’