De medicijnkast

Welkom in de medicijnkast van de Taalapotheek. In deze kast geen potjes met pillen of bittere drankjes, maar alleen maar literaire medicijntjes. Net als echte medicijnen zijn ze er in alle soorten en maten: van dikke pillen tot ranke bundeltjes, van fictie tot non-fictie. Wat ze gemeen hebben is dat ze vergezeld gaan van een overzichtelijke bijsluiter (ook wel eens fijn!) zodat je precies weet tegen welke gemoedstoestand of kwaal het medicijntje helpt én welke gemoedstoestand het juist bevordert.

Of je het hele medicijn tot je neemt of slechts een deel is geheel afhankelijk van de ernst van de kwaal en de wil en het doorzettingsvermogen van de gebruiker.

Bij echte medicijnen zou het volgende wat gek klinken, maar in het geval van onze literaire variant kunnen we het je met een gerust hart meegeven: geniet van de inname!

Ik wil niet dat het op is!

Mijn meest gebruikte zoekopdracht van de afgelopen twee weken was ongetwijfeld: ‘boeken over eten, restaurants en/of koken’. Ik denk dat deze liefhebberij binnen boekenland is begonnen met het boek ‘Alles kookt over’ van @therealannawoltz. Ik was als kind groot fan van dit boek. Nog steeds overigens. Vier kinderen die noodgedwongen een restaurant beginnen om hun zomervakantie door te komen. De vriendin van hun moeder bij wie ze zouden logeren blijkt namelijk niet thuis te zijn en er moet toch brood op de plank en daarvoor geld in het laatje komen.

Lees verder

Als je valt, val dan goed

Ik moet zeggen dat ik in eerste instantie lichtelijk overprikkeld raakte van de eerste paar hoofdstukken van dit boek. Waar ik de afgelopen weken heel bewust Instagram van m’n telefoon heb gehaald en m’n algehele schermtijd drastisch probeer terug te dringen (lees: van mijn wereld een wat overzichtelijker coconnetje probeer te maken), brengt Amy Liptrot ‘de meeste avonden(…)scrollend door.’

Lees verder

De dag waarop…

Nooit eerder las ik een beeldverhaal van voor naar achter. Als in: helemaal. Laat staan drie delen.

Het groene exemplaar staat in de bieb waar ik werk en ik was er tientallen keren langs gelopen. Hoewel de titel mijn nieuwsgierigheid wekte, heeft het toch weken geduurd voordat ik ‘m pakte, las en het beeldverhaal mij voor zich won. Misschien toch omdat het dus een beeldverhaal betrof (en niet het mij o zo (te?) bekende verhaal in tekstvorm); dacht altijd dat dat niets voor mij was.

Lees verder

Vijf weken…

…heb ik er over gedaan om dit boek uit te lezen (wat vooral iets zegt over mijn slaapbehoefte van de afgelopen weken. Ik lees altijd voor ik ga slapen en kwam bij dit boek vaak niet verder dan, zeg, een vijftal pagina’s. En dat was dan een goede avond😂 Even voor de duidelijkheid: dat had dus echt nul komma nul te maken met het verhaal zelf. Dat nodigt juist uit om er onaangekondigd een dag of twee tussenuit te knijpen dan wel een paar avonden door te halen zodat je niet hoeft te stoppen met lezen.) en ik had er niet minder lang over willen doen.

Lees verder

Hoe moet je zijn?

Ik vond dit boek in het @arnhemsboekencafe en hoewel ik een boek van mezelf bij me had waarvan ik van plan was het daar te lezen, was er ineens een ander plan en las ik, tot ik weer wegging (en daarna), dit. Waarom? Ik merk dat ik dat maar lastig kan uitleggen. Want ja, het greep me, maar niet altijd omdat ik het herkenbaar vond. Van sommige passages vroeg ik me zelfs af hoe het mogelijk was dat zoiets op die manier in iemands hoofd verschijnt. En toch. Herkenning is blijkbaar geen vereiste voor iets om je te kunnen grijpen.

Lees verder

Afl. 3: L’autre est ton ami

“Ik ben al die tijd bezig geweest met zelfwaardering. Hoe goed ben ik in vergelijking met anderen? Want dat is in mijn geval toch wel inherent aan waarderen: vergelijkingen uitvoeren. En wanneer je jezelf (te) veel waarde toekent, kan dat ten koste gaan van de waarde van iemand anders. Andersom geldt dat ook. Als je iemand anders heel veel waarde toekent, kan dat ten koste gaan van je eigenwaarde”, aldus ikzelf in de eerste aflevering van de Pillenpotkast.

In deze aflevering vertel ik over mijn kijk op andere vrouwen. Over hoe die kijk was en is. Ook heb ik het over mijn onzekerheid over mijn kunnen. Hoe die eruitziet, waar die vandaan komt én dat ik die onzekerheid steeds minder voel (en hoe dat dan weer komt).

Oh, wat ik overigens niet vertel is waar de titel vandaan komt. Toen ik een paar jaar geleden in Parijs was, maakte ik deze foto. Ik had toen niet kunnen vermoeden dat ik die tekst die ik daar fotografeerde vijf jaar later zou gebruiken als titel voor een eigen podcast. But it happened.

Veel luisterplezier!

Afl. 2: What you don’t see is what you get

Het was impulsiviteit van de bovenste plank vorige week met de eerste aflevering van de Pillenpotkast. Maar mijn inzichten delen op een podcastachtige manier beviel me wel en dus is hier aflevering twee. In deze aflevering vertel ik wat meer over mijn angstachtergrond. Omdat ik graag volledige verhalen vertel, maar ook ter inspiratie voor anderen (die zich al dan niet in mijn verhaal of gedeelten daarvan herkennen). En ik vertel wat er bij mij voor heeft gezorgd dat er afgelopen weken een spaarpot vol kwartjes op z’n plek werd geschud.

Veel luisterplezier! Oh, en mocht je nu na deze aflevering vragen hebben, graag iets willen delen, etc., doe dat vooral! Vind ik alleen maar heel leuk (dat wil zeggen: als de inhoud leuk/inspirerend/ontroerend/fijn is ;))!

Roze regen van confetti en glitters

Laat ik maar direct eerlijk zijn: dit boek heb ik onzettend gejudged by its cover. Net als dat ik sowieso de fles wijn met het mooiste etiket kies wanneer ik tussen twee flessen moet kiezen, ben ik ook wanneer het op boeken aankomt erg ontvankelijk voor een mooi omslag. Die ontvankelijkheid verdubbelt overigens wanneer er veel roze te zien is. Dat dat het geval is bij dit omslag hoef ik je niet te vertellen (wat ik bij dezen toch heb gedaan. Soit.). ⠀⠀⠀⠀

Lees verder

Ik omhels je met duizend lila mouwen

Het is een verhaal over twee mensen. De ene keer gaat het wat meer over de een dan over de ander en andersom. Het is een liefdesverhaal en het is er geen, staat er voordat het verhaal begint. Ik wist niet dat dat kon. Dat iets wel en niet een liefdesverhaal tegelijk kan zijn. Nu weet ik het wel. Dat dat kan. Want dat is inderdaad precies wat dit verhaal is. Een liefdesverhaal. En toch ook niet.

Lees verder

Mijn koesterboek, mijn bijbel

Ik heb inmiddels een heel rijtje koesterboeken. Nu is ‘De boekenapotheek aan de Seine’ aan de beurt. Naast koesterboek inmiddels ook mijn bijbel. Een boek dat zeker vijf jaar ongelezen in mijn kast heeft gestaan en ik weet nu waarom. Het kan bijna geen toeval zijn dat ik nu, nu ik mijn eigen (Taal)apotheek heb, op de uitnodiging van dit boek ben ingegaan.

Lees verder
« Oudere berichten

© 2023 De Taalapotheek

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑